صبح امید

آب که می دید , گریه می کرد .

 پسرِ عمو عباس را که می دید ، گریه می کرد.

از خاک کربلا مُهر و تسبیح درست کرده بود .

آن ها را که می دید ، گریه می کرد.

می گفت :

" روزی را می بینم , که بالای قبر پدرم ،حسین ، حرمی ساخته اند

و اطرافش بازارهایی و مدتی نمی گذرد که از همه جا به زیارت او می روند ،

 وقتی که دولت بنی مروان از بین برود . "

و شد آنچه گفته بود