صبح امید

خدایا خطاها و گناهان لباس خواری بر تنم کرده و دوری از تو جامه ی بیچارگی بر تنم افکنده و بزرگ

جنایتم دلم را میرانده پس تو زنده اش کن به بازگشت خودت ( به سوی من ) .

ای آرزو و مقصودم و ای خواسته و آرمانم به عزتت سوگند برای گناهانم جز تو آمرزنده ای نیابم 

و برای شکستگیم جز تو شکسته بندی نبینم و من بوسیله ی آه و ناله به سوی تو به درگاهت

خاضع گشته و با زاری در برابرت خود را به خواری کشاندم پس اگر توام از درگاه خویش برانی در آن

حال به که رو آورم ؟

و اگر توام از نزد خویش بازگردانی به که پناه برم ؟



" مناجات پانزده گانه ی امام سجاد ( ع ) - مناجات تائبین "